دسترسی ها

خیلی ها از حسین زمان در مورد مهاجرت سؤال کرده اند که چرا با توجه به محدودیت هایی که داشته است ، ایران را ترک نکرده است .

حسین زمان او در پاسخ به این سوال و علت عدم مهاجرت خود گفت :

یکبار در اوایل سال 57 به دلیل محرومیت از تحصیل در دانشگاه، جهت ادامه تحصیل به خارج از ایران مهاجرت کردم ولی پس از مدتی نه چندان طولانی بخاطر اینکه نتوانستم اوضاع آشفته ایران را از دور نظاره گر باشم به کشور برگشتم تا بتوانم در کنار مردم وطنم باشم .

پس یکبار این را تجربه کرده بودم و می‌دانستم به هر دلیلی دوری از ایران و خانواده برایم بسیار سخت است .

بعد از بی مهری های زیاد، محدودیت ها، محرومیت ها، دادگاه ها و بازداشت شدن ها خیلی از دوستان تشویقم کردند به رفتن و حتی از خارج ایران دعوت شدم برای پناهندگی با حمایت کامل ولی من نتوانستم و نمی‌توانم از اینجا دل بکنم .

نمی‌گویم رفتن و مهاجرت کار درستی نیست ولی در توان من نیست .

نزدیک به بیست و هشت سال از عمرم پای تخته کلاس و به تدریس گذشته بود و دل کندن از این عشق دیگرم یعنی تدریس برایم سخت بود .

اگر چه این فرصت را نیز این اواخر از من گرفتند .

من دیگر به سنی رسیده بودم که برای مهاجرت و ‌شروع دوباره کمی سخت بود .

از همه اینها گذشته بر این باورم که فعالیت هنری در عرصه موسیقی در خارج از ایران کار ساده ای نیست و بسیاری از کسانی که با این قصد کشور را ترک کرده اند موفقیت زیادی نداشته اند به استثنای چند نفری که نمی‌توان به آنها استناد کرد .
تصورم این است باید ماند و جنگید تا شرایط برای فعالیت نسل جوانتر مهیا گردد.

هنوز خیلی کارها هست که باید انجام شوند.

من در حد خود تلاشم را میکنم.

یادمان نرود همین اندازه آزادی و امکان فعالیت در عرصه موسیقی پاپ حاصل تلاش و مبارزه و پشتکار خوانندگان، موزیسین ها و ترانه سرایان اواسط تا اواخر دهه هفتاد در داخل ایران است.

چه کنم، رفتن برایم بسیار سخت است.

من این یک تکه جا را دوست دارم، دوست دارم، دوست دارم.
شما اسمش را هر چه می‌خواهید بگذارید.

آهنگ دوراهی از حسین زمان

آهنگ برادر جان از حسین زمان